Mijn ongebreidelde enthousiasme is weer eens aangewakkerd. Het begon met het overlijden van mijn tante, tien jaar geleden. Is onlangs wederom aangestoken toen ik via mijn werk bij de Stamtafels met mensen in aanraking kwam die om een andere benadering vroegen dan die van alleen maar zangjuf. Ik bloeide er echt van op!
En toen was daar een formuliertje op facebook. Omscholen naar de zorg, is dat wat voor jou? Ik was al vergeten dat ik het ingevuld had, toen ik gebeld werd. Dat gesprek werd erg leuk en toen ben ik met Sebas op ons benkske gaan zitten fantaseren:
Stel nou dat ik dat ga doen. Terug de schoolbanken in. Ander werk. Buiten alleen A Different Tune denken. Er kwam van alles boven. ‘Dan kan ik weer alleen maar leuke dingen met muziek gaan doen!’ (waar het precies niet meer alleen maar leuk is geworden laat ik hier achterwege, we houden het er maar op dat instanties mij niet liggen) ‘Dan heb ik ineens heel veel tijd over!’ -> met een eigen bedrijf ben je gewoon nooit vrij. ‘Dan kan ik met de kids naar de clubjes!’ -> wisselende diensten betekenen ook vrij op wisselende tijden. Dat gaat echt wel een keer gebeuren tijdens de schermles van Sarah 🙂
Een aantal weken geleden ben ik een dienst op proef geweest bij Thebe, bij mensen met dementie. Ik was echt thuis, daar. Mijn zorghart komt goed aan haar trekken zo. Mijn drang naar leren en studeren is daar echt een voordeel. En mijn enorme behoefte naar iets zinvols met mijn tijd doen is daar ook wel op zijn plek. Inclusief alle bagage die ik aan voorgaande studie al met me meeneem. Ik ga op drie verschillende plekken werken en alles wat er te leren valt als een spons in me opnemen!
Wat is het heerlijk om weer te mogen studeren! Wat is het heerlijk om daarnaast mijn creatieve kriebels met mijn leerlingen te kunnen uitwerken! De Zingende Zuster is een feit, op 1 juni start mijn dienstverband.
Ik heb zin in de toekomst!